Pagina's

dinsdag 2 februari 2016

De mannen van Harlingen





Voor iedere stad of plaats, ieder dorp of gehucht waar we doorheen wandelen, langs dit noordelijk deel van het Nederlands Kustpad, bedenken wij een limerick. Zo hadden we dat bedacht. Wandellimericks, noemen wij het genre, want het beestje moet een naam hebben. Alles kan daarbij een aanleiding zijn: een ontmoeting, een observatie, een uitzicht of een inzicht.
Harlingen deden wij ten tweeden male aan, deze keer. Al kwamen we de eerste keer, de vorige keer, aan het eind van een etappe, niet verder dan het randje, aan de dijk, en bewaarden we het stadje zelf voor de volgende keer. Deze keer dus.
Enfin.
Wandelend door Harlingen, langs grachten en oude binnenhaven, zagen we nogal wat mannen van een bepaald type lopen. Het kan toeval geweest zijn, en als het je eenmaal opvalt ga je erop letten en zie je er steeds meer, maar toch.. het leek wel alsof ze om iedere straathoek stonden te wachten tot wij langskwamen. Vissersmannen. Het lijkt logisch misschien, in een stad als Harlingen, als het niet ook bijna karikaturaal was. Hoe opvallend veel het er waren, maar ook hoe ze stuk voor stuk volledig aan het clichébeeld van de visserman beantwoordden. Bonkig postuur, stoer zwart ribfluwelen werkmansjasje met lederen kraag en ritsen in de zakken, grijze baard en snor, gebreid wollen mutsje op. En nors. Vreselijk nors allemaal. Te nors om ze te durven fotograferen.
Hoe dichter we bij de zeehaven kwamen, hoe meer we er zagen. Daar leken ze trouwens ook wel vandaan te komen, bedachten we in een helder moment. Vooral ook omdat ze daar opeens met rolkoffers achter zich aan liepen. En hoewel het dus net zo goed passagiers van de veerboot van Terschelling konden zijn, met de pest in dat het er weer op zat, op het wonderschone eiland, vonden wij het romantischer te denken dat het van zee terugkerende vissersmannen waren.

De mannen van Harlingen

een wandellimerick

De mannen van Harlingen komen van zee,
in hun kielzog een koffer op wieltjes, gedwee.
De schouders zijn fors,
de snorren staan nors..
de vangst viel ook dit keer niet mee.

Kijk ook op samenuitenthuis, voor meer wandellimericks en wandelverslagen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten